Passend zorgaanbod met een persoonlijke klik
Partner, moeder, ondernemer. Elona Asajaviciute (52) is het allemaal. En sinds haar partner Phons (66) de diagnose ziekte van Parkinson kreeg, is Elona ook mantelzorger en chauffeur. De van origine Litouwse is wel gewend om hard te werken. Maar toen het op een gegeven moment tóch te zwaar werd, sprongen de zorgprofessionals van Omzorg in. En dat bracht rust.
Een gelukkige tijd
“Phons en ik ontmoetten elkaar 30 jaar geleden. Ik was net afgestudeerd aan de universiteit en begon te werken in de eerste apotheek van het Duitse kapitaal in Litouwen. De eigenaar van deze apotheek was een vriend van Phons en nodigde Phons uit voor een bezoek aan Litouwen. Het resultaat van onze ontmoeting was een sterk wederzijds gevoel. Phons had zijn eigen succesvolle bedrijf in Nederland en na de geboorte van onze dochter besloten we dat ik naar Nederland moest verhuizen. We vonden een prachtig huis in Montfoort, direct aan de Hollandsche IJssel. Een heerlijke plek, vooral in de zomer. Vanuit onze tuin zagen we de bootjes voorbij varen. Het was een gelukkige tijd.”
Eigen boontjes doppen
“Toen Phons de ziekte van Parkinson kreeg, zo’n vijftien jaar geleden, was ik net begonnen aan een eigen bedrijf in cosmetica en parfum. Ik hield kantoor naast ons huis en kon werk en zorg goed combineren. Reizen voor mijn werk deed ik al een tijdje niet meer, ik kon er écht zijn als Phons me nodig had. Maar ik merkte wel dat het steeds wat zwaarder werd. Toen Phons ook dementie kreeg, bouwde ik mijn werkzaamheden af. Ik besteedde mijn tijd aan mantelzorg en was van plan er ook nu iets moois van te maken. Phons en ik hebben altijd onze eigen boontjes gedopt, dat wilden we nu niet anders.”
Tijd voor mezelf
“En toen kwam het moment dat ik het niet meer alleen kon. We besloten hulp van buiten te regelen. Mijn dochter vond Omzorg na een zoektocht op internet. De organisatie sprak ons direct aan, zowel qua zorgaanbod als persoonlijk contact. Na een telefoontje kwam Esmée van Omzorg langs voor een intake. En vrij snel daarna ontvingen we twee maal per week een paar uur dagzorg. Eindelijk had ik weer eens tijd om iets voor mezelf te doen. Zwemmen, een kleine wandeling, even de stad in: ik wist niet dat ik het zó had gemist. En Phons kon het ook goed vinden met de twee collega’s van Omzorg. Esmée had onze wensen uitstekend vertaald in het zorgaanbod. Er was sprake van een prettige klik.”
Uit handen leren geven
“Natuurlijk moesten we ook wennen aan deze nieuwe realiteit. Phons en ik leerden stapje voor stapje hoe we zaken uit handen konden geven. Maar het vertrouwen in Omzorg groeide met de dag. En het gaf zoveel rust in ons hoofd. We hebben nooit enige spijt gehad van onze keuze. De zorgen werden verdeeld en we konden weer lachen samen. Een cadeau waar ik nog iedere dag blij en dankbaar voor ben.”
Verhuizing naar zorghuis
“De laatste tijd gaat de gezondheid van Phons achteruit en is er meer nodig dan alleen dagzorg. Daardoor hebben we het huis in Montfoort ingeruild voor een mooi appartement in een particulier zorghuis in Bosch en Duin. Daar krijgen we goede en intensieve zorg, nachtzorg en het is een heel veilige omgeving. Gelukkig hebben we het huis in Montfoort nog steeds in ons bezit, zo kunnen we daar de warme zomermaanden nog samen doorbrengen. We beseffen ons iedere dag hoe erg we boffen dat we deze keuze hebben. Ik ben opgegroeid in de Sovjet-Unie en weet heel goed dat het leven ook anders kan lopen.”
Samen lunchen
“Phons en ik denken nog regelmatig aan de collega’s van Omzorg. De band voelt familiair, dat is heel bijzonder. We hebben afgesproken binnenkort weer eens samen te lunchen. En met Esmée heb ik afgesproken dat we altijd mogen bellen als we hulp nodig hebben. En dat zijn geen loze beloften. Afgelopen zomer is mijn moeder in Litouwen overleden. Toen ik een paar dagen van huis moest om zaken te regelen, stond Omzorg ook weer voor ons klaar. Die persoonlijke en flexibele aanpak stemt bijzonder tevreden.”