Onze zorgverleners in tijden van corona
In de afgelopen periode, en nog steeds, hebben veel mensen te maken gehad met corona, direct of indirect. Ook bij Omzorg zijn er veel zorgverleners die in hun werkzaamheden in aanraking zijn gekomen met COVID19-patiënten, zelf besmet zijn geraakt of afwegingen moesten maken zorgopdrachten wel of niet aan te nemen. Wij interviewden ze.
“Ik zie dappere mensen”
Clyde, verpleegkundige via Omzorg, heeft ook in de afgelopen tijd veel te maken gehad met corona. Hij heeft er bewust voor gekozen niet direct bij COVID19 patiënten te werken in verband met zijn eigen gezondheid. Maar in zijn werkzaamheden bij cliënten waar hij al werkte, kwam ook hij in aanraking met corona. Zo verpleegde hij bijvoorbeeld een cliënt in een verzorgingshuis dat op slot ging. Clyde mocht blijven komen maar zag hoe weinig collega’s er waren. Er zijn minder mensen om op terug te kunnen vallen. “Je bent in deze tijden veel meer op jezelf aangewezen en moet vertrouwen hebben in je eigen kennis en kunde. Je moet goed zelfstandig kunnen werken.” Hij zag ook bij collega’s dat er veel bereidheid was om mensen goed te blijven ondersteunen. “Ik zie dappere mensen.” Zelf vreest hij niet, zegt hij. En al is het vreselijk dat mensen ziek worden en overlijden, er is ook een positief effect van deze intensieve tijd. “Mensen beseffen zich hierdoor dat we elkaar nodig hebben, we doen het samen. We zien steeds meer dat we niet alleen aandacht moeten hebben voor onze carrière en de economie maar ons juist ook moeten richten op onze medemens en de natuur. Voor een mooie toekomst voor onze kinderen.”
Een samenspel van een ambt en een roeping
Helga, verpleegkundige via Omzorg, wist meteen dat het belangrijk was om er te zijn voor cliënten, toen bleek dat het COVID-19 virus ook in Nederland kwam. Vooral in de palliatief terminale thuiszorg bleek haar rol heel waardevol. Juist in deze kwetsbare tijd hebben vlak voor het overlijden, hebben mensen behoefte aan contact en nabijheid van dierbaren. En vaak viel juist dat contact weg. Deze leegte kon Helga dan opvullen. Ze besefte zich meer dan ooit dat verzorging en verpleging meer is dan alleen een baan; “het is een samenspel van een ambt en een roeping.” In tijden van corona is voorzichtigheid geboden. De hygiene voorschriften die normaal gesproken al nageleefd worden, waren voor Helga nu extra belangrijk. Naast het gebruik van het alledaagse verzorgingsjasje, gebruikte ze ook overal persoonlijke beschermingsmiddelen. “Ik ben heel alert en let bij cliënten en collega’s op symptomen. Het is mijn taak als verpleegkundige om de veiligheid te waarborgen voor mijn cliënten.” En tegelijkertijd wil Helga ook haar eigen omgeving niet in gevaar brengen. “Ik moet soms oppassen dat ik niet neurotisch word”, zegt Helga lachend. De belangrijkste les voor onze samenleving is dat we naar elkaar moeten omkijken en liefde voor onze omgeving moeten tonen.
Het brengt een bepaalde verbondenheid
Voor het virus was ze niet bang. Ingrid, verzorgende via Omzorg, is bij haar vaste cliënten blijven werken. Zelfs toen bleek dat iemand Corona besmet bleek. Zelf kreeg ze gelukkig geen klachten waardoor ze haar haar werk kon blijven doen. “Deze periode brengt een bepaalde verbondenheid met zich mee, vooral met familie,” aldus Ingrid. Want waar het beschermd werken en geen aanraking met elkaar mogen hebben een fysieke afstand creëert, heeft iedereen een overkoepelend doel. Er met elkaar het beste van maken. En dat brengt je juist nader tot elkaar.
Zorgverhalen
Regelmatig laten wij zorgverleners aan het woord om te vertellen over de impact die ze maken op het leven van anderen. Lees alle zorgverhalen via onderstaande knop.