Omzorg heeft onze laatste periode samen wat extra kleur gegeven
Will Hurts (84) uit Hilversum heeft de afgelopen tien jaar voor zijn zieke partner gezorgd. Zijn drie dochters ondersteunden hem daarbij. Toen het op een gegeven moment écht niet meer ging, schakelde meneer Omzorg in. Die ondersteuning bleek broodnodig. “Ik had zo lang binnen gezeten dat ik niet eens had meegekregen dat we overdag geen 130 km/uur meer mochten rijden op de snelweg. Met Omzorg werd onze wereld weer wat groter.”
Val van de trap
“Het begon allemaal met een val van de trap in 2014, waarschijnlijk door een verstoring in het evenwicht van mijn vrouw”, vertelt meneer Hurts. “Er was op het eerste gezicht niets te zien, maar na verloop van tijd merkte ik dat die klap toch zijn sporen had nagelaten. Ze was vergeetachtig en sprak soms onsamenhangend. Onze huisarts maakte zich geen zorgen, dus we schonken er niet al teveel aandacht aan. Ten onrechte, zo bleek een paar jaar later. Mijn vrouw werd onwel in de douche. Ik dacht in eerste instantie dat het kwam door de bloeddrukpillen. Maar na controle door de huisarts, werd direct een ambulance gebeld. Mijn vrouw bleek een herseninfarct te hebben.”
Ongelukkig in verpleeghuis
Na een operatie en herstel in het ziekenhuis, werd mevrouw in een verpleeghuis opgenomen. Meneer Hurts bezocht haar daar iedere dag. Meneer Hurts: “Maar ik zag dat het niet goed ging. Mijn vrouw was somber en had geen contact met andere patiënten. Ik kon niet aanzien dat de liefde van mijn leven zo ongelukkig was. Na overleg met mijn dochters heb ik haar mee naar huis genomen. Het maakte me niet uit hoe lang ik voor haar moest zorgen. We kenden elkaar goed en hadden altijd aan een half woord genoeg. Hoe moeilijk kon dit zijn?”
Samen in een bubbel
“Vol goede moed startte ik thuis met zorgen voor mijn vrouw. We kregen twee keer per week een paar uurtjes ondersteuning in de vorm van gezelschap. Maar helaas gooide corona roet in het eten. Het enige dat nog overbleef was hulp bij de boodschappen. Alle beetjes helpen natuurlijk, maar ik kijk met gemengde gevoelens terug op die tijd. Mijn vrouw en ik zaten echt in een bubbel. Pas toen wij allebei onze vaccinatie hadden gehaald, konden we weer – heel beperkt – wat mensen thuis ontvangen. Onze dochters, een buurman, dat was het.”
Eindelijk ondersteuning door particuliere thuiszorg
“Ik zorgde en zorgde. Maar ondertussen werd mijn wereld steeds kleiner. Om wat ademruimte te creëren, ging ik op zoek naar verpleging aan huis. Wijkverpleging bleek geen structurele oplossing, en wie ik ook belde, er was nooit capaciteit of tijd om ons te helpen. Via onze casemanager kreeg ik een overzicht van particuliere zorgorganisaties in de omgeving. Ik ben aan de tafel gaan zitten en heb de hele lijst afgebeld. Omzorg was de enige waarmee we contact kregen. We werden door hen ontzettend vriendelijk te woord gestaan. Eindelijk gingen we de ondersteuning krijgen waar we zo naar uit keken.”
Enorm lief – zorgverleners van Omzorg
“Mijn vrouw kreeg vier dagen per week vijf uur per dag verpleging. Dat waren prettige dagen, met een vaste structuur. We dronken altijd eerst even samen koffie, daarna kon ik mijn eigen plan trekken. Een kleine wandeling, even iets opruimen. Ik ben zélfs een keer naar mijn dochters gereden; dat was al een flinke tijd geleden. Intussen werd mijn vrouw heel kalm van de hulp. Ze was niet angstig of onrustig. Je kon duidelijk merken dat ze zich er senang bij voelde. De verpleegkundigen die via Omzorg werkten, waren ook stuk voor stuk enorm lief. Ze keken echt verder dan waarvoor zijn strikt genomen verantwoordelijk waren.”
Genieten voor de open haard
“Mijn vrouw is uiteindelijk ruim een half jaar geleden overleden. Ik mis haar enorm, we zijn ruim zestig jaar samen geweest. Ons leven samen komt nooit meer terug en dat is verdrietig. Tegelijk kijk ik met veel dankbaarheid terug. De laatste maanden zijn goed geweest. In de middagen maakte ik vaak de open haard aan. Dan zat mijn vrouw heerlijk in haar rolstoel te genieten. En als het even kon, zaten we samen in de tuin. Die kleine momenten zijn – met terugwerkende kracht – enorm kostbaar. Omzorg was daar een onderdeel van. Zij hebben onze laatste periode samen wat extra kleur gegeven.”
Omzorg – Fijne hulp, warm contact
“Na de uitvaart van mijn vrouw hebben mijn dochters en ik een grote taart en een doos chocola naar Omzorg gestuurd. We zijn enorm dankbaar voor de fijne hulp en het warme contact. Ik spreek ons vaste contactpersoon, Caroline, nog met enige regelmaat. Ik denk wel eens dat we Omzorg eerder hadden moeten vinden. Maar het leven gaat zoals het gaat. We zijn blij voor alles en raden Omzorg 100% aan.”